[18]
“apa yang membuatkan awak marah?”
“i’m not.”
“then, talk to me face to face.”
Tangannya yang memegang sudu terhenti.
“Aisyah.”
“awak tak pernah rasa apa yang saya alami.”
“then tell me so that we can share it.”
“masyarakat hanya akan pandang serong terhadap janda. Not duda. So, the rest awak fikir sendiri.”
“you’re not janda.”
“mereka tahu? Saya tahu masa tu yang saya bukan janda?”
“i’m sorry.”
“sorry takkan boleh ubah apa yang dah terjadi.”
“okay. Aisyah. Pandang saya.” Tangan Aktaf menolak dagunya.
“saya minta maaf sebab abaikan awak. Sebab buat awak menderita. Sebab tipu awak. Sebab everything yang saya dah buat kat awak. I’m very sorry.”
“saya tahu jugak yang maaf saya takkan berguna. Mulut-mulut mengata takkan saya boleh balas. Perbuatan jahat orang terhadap awak pun saya tak boleh balas. Just, one thing i can do for you. in fact, for the rest of your life.”
“be with me and i assure happiness.”
“macam mana awak pasti yang saya takkan menangis?”
“i’ll try”
Aisyah mengeluh.
“one question”
“apa?”
“kenapa saya yang awak pilih? Kenapa saya yang menjadi mangsa awak?”
“ bukan mangsa. But love. Sebab hanya dengan awak, saya jadi tenang.”
“awak tenang. Tapi saya? Pernah awak fikirkan saya?”
“saya selalu fikirkan tentang awak.”
“dengan menzalimi saya?”
“Aisyah.maafkan saya.”
“maaf? Berjuta kali awak meminta maaf pun tak mungkin akan hilangkan rasa sakit yang saya alami selama ini.”
“saya tahu.”
Masing-masing mengeluh. Dan masing-masing punya ego dan hati yang keras.
“Aisyah“
“saya sayangkan awak. Saya cintakan awak. Saya ingat lagi apa yang awak cakap dulu. untuk bimbang orang lain, kita sendiri kena kuat. Saya akui saya lemah dan kerdil. But then, Sudikah awak untuk membimbing saya? Sudikah awak untuk menemani saya? Hingga akhir hayat kita?”
“awak tipu saya. So, how can i trust you again? I’m hurt Aktaf”
No comments:
Post a Comment